به گزارش خبرنگارپایگاه خبری تحلیلی «کلاله خبر» در دل دشت‌های وسیع و آفتاب‌ خورده منطقه شرق گلستان، جایی که باد بوی نی‌های تازه را از میان شیارهای زمین به‌دل آسمان می‌برد، روستایی آرام و پُرکار بنام قره‌شور جا خوش کرده که با دسترنج و هنر مردمانش، قطب حصیربافی این استان شمالی لقب گرفته است.

روستایی که شاید در نگاه اول چیزی جز خانه‌های ساده و دشت‌های بی‌انتها به‌نظر نرسد اما اگر گوش بسپاری به صدای زندگی در کوچه‌هایش، چیزی فراتر از روزمرگی را می‌شنوی، صدای ریز بافته‌شدن رویاها با دست‌هایی که سال‌هاست به خاک، نی و جارو، مهارت و صبر وفادار مانده‌اند.

اینجا در قره‌شور ۳۵۰ خانوار به حصیربافی و جاروبافی مشغول‌ هستند، خانه‌های این روستا به کارگاه‌های همیشه فعال و بی‌توقف تبدیل شده و مادران، دختران، پدران و پسران همگی پای‌کارند، انگار زندگی‌شان را بافته‌اند در میان همین رشته‌های نرم و انعطاف‌پذیر نی و جارو این نی‌ها و جاروها از زمین می‌رویند اما در دستان این مردم به آسمان می‌رسند، سبد، جارو و زیرانداز می‌شوند، نان حلال بر سفره‌ای ساده اما پرغرور.

در قره‌شور، حصیربافی فقط یک شغل نیست، یک فرهنگ است یک زبان بی‌کلام اما گویای ریشه‌دار که از دل نسل‌های پیشین آمده و تا امروز با همان اصالت و اصالت‌دوستی حفظ شده، مادر بزرگ‌هایی که سال‌ها پیش در کنار نوه‌هایشان می‌نشستند و نخ اول نخستین سبد زندگی را نشان می‌دادند، حالا با چشمانی کم سو و جسمی فرتوت اما پُرتجربه، نظاره‌گر استمرار راهی هستند که از جنس اصالت و اراده است.

نسل امروز قره‌شور همچنان با همان شور با همان دست‌های زحمت‌کش، حصیر و جارو می‌بافد نه فقط برای گذران معیشت، بلکه برای زنده نگه‌داشتن هویتی که در تار و پود هر بافت زندگی می‌کن

وقتی وارد کارگاه‌های کوچک خانگی این روستا می‌شوی چیزی فراتر از کار و تولید می‌بینی اینجا صمیمیت در هوا موج می‌زند، بچه‌ها در گوشه‌ای بازی می‌کنند، پیرمردی از خاطرات خود با نی‌ها و جاروها می‌گوید و زنی جوان با دقت و حوصله رشته‌ها را به‌هم می‌تابد و سبدی و جاروی تازه متولد می‌کند.

بوی نی و جاروی خیس‌خورده، بوی زندگی می‌دهد بویی که در هیچ کارخانه‌ای تکرار نمی‌شود هر تولیدی که از این روستا خارج می‌شود حاملِ دستانی است که خمیده‌اند اما شکسته نیستند دستانی که از دل خاک ارزش و هنر می‌آفرینند. اما پشت این همه شور و تلاش و مهارت دغدغه‌ای تلخ و مزمن ذهن و دل کارآفرینان قره‌شور را به خود مشغول کرده و آن نداشتن بیمه تامین اجتماعی است.

سال‌هاست که زنان و مردان این دیار بدون هیچ حمایتی تنها با تکیه بر تلاش خود چرخ این هنر را می‌چرخانند، کارگران و هنرمندانی که از صبح تا شب، پشت دارهای ساده‌ی حصیربافی و جارو بافی می‌نشینند، در قبال زحماتشان نه پاداشی آن چنانی دارند نه امنیتی شغلی برای آینده در سال‌های پیری، اگر روزی بیمار شوند و یا دیگر توان بافتن نداشته باشند چه کسی قرار است پشت آن‌ها بایستد؟

نبود بیمه یعنی نبود آینده‌ای مطمئن یعنی اضطرابی مداوم در دل کسانی که تنها خواهان زندگی‌ای آرام با دستانی سازنده‌اند.

همین دغدغه‌ها و مطالبات بود که باعث شد شامگاه ۹ مردادماه امسال «احمد میدری» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی قدم در کوچه‌های پر از حصیر و جاروی قره‌شور بگذارد او آمد تا از نزدیک ببیند، بشنود و لمس کند، آمد تا با چشمان خود کارگاه‌هایی را ببیند که بدون برق صنعتی، تسهیلات دولتی، بازار تضمینی و مهم‌تر از همه بدون بیمه سرپا مانده‌اند.

قول مساعد دولت برای بیمه هنرمندان حصیرباف قره‌شور

فرماندار کلاله از آغاز پیگیری‌های رسمی برای بیمه هنرمندان حصیرباف و جاروباف روستای قره‌شور خبر داد و گفت: با مدیرکل تامین اجتماعی گلستان، رایزینی شده و وی قول داده که در مرحله نخست ۱۰۰ نفر از فعالان این حوزه تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

محمود سالاری افزود: درخواست ما بیمه برای بیش از ۲۰۰ نفر از اهالی قره‌شور بود اما در گام نخست قول تامین سهمیه برای بیمه ۱۰۰ نفر داده شده است.

وی اضافه کرد: طی روزهای آینده، جلسه‌ای برای بررسی مدل و نوع بیمه‌ پردازی هنرمندان جارو و حصیربافی اهالی روستای قره‌شور برگزار تا مسیر اجرایی آن نهایی شود

فرماندار کلاله همچنین بابیان اینکه تلاش بر این است که فرآیند بیمه‌پردازی در سریع‌ترین زمان ممکن آغاز شود، ادامه داد: اگر سازمان تامین اجتماعی امکان اجرای بیمه در میانه سال را داشته باشد امیدواریم تعدادی از این هنرمندان تا پایان امسال بیمه شوند در غیر این‌صورت از ابتدای سال آینده شاهد تحت پوشش قرار گرفتن آن‌ها خواهیم بود.

سالاری یادآور شد: این پیگیری‌ها در راستای سفر اخیر وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی به قره‌شور و در پاسخ به مطالبه جدی اهالی روستا در زمینه امنیت شغلی، در حال انجام است

انتهای خبر/